Τους ζητήσαμε να μοιραστούν μαζί μας τις μέρες της καραντίνας, τον εγκλεισμό, τη “συντροφιά” τους, τον τρόπο που περνούν αυτές τις δύσκολες στιγμές, σε ένα διαφορετικό ταξίδι γεμάτο σκέψεις, εικόνες, αλλά και την ελπίδα ότι όλο αυτό θα τελειώσει κάποια στιγμή και θα μας βρει όλους πιο κοντά, αλλά και πιο δυνατούς.
Βρισκόμουν στη Μετακίνηση 4 προς φαρμακείο, όταν αντίκρισα την Άνοιξη.
Θυμάμαι μιαν άλλη άνοιξη, τότε που μου χε πει ”βαρέθηκα να βλέπω το μωβ από τις κουτσουπιές”.
Εύα Κολιοπάντου Αθήνα
