16.7 C
Athens
Τρίτη, 19 Μαρτίου, 2024
spot_img

Φι Βήτα Σίγμα: “Κάτω Κάνουν Ραπ Τα Παιδιά”

ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ | + άρθρα

Ξαφνικά κάποιοι πέφτουν από τα …σύννεφα και ανακαλύπτουν όχι την Αμερική αλλά το φαινόμενο !!!

Για την ακρίβεια ανακαλύπτουν το φαινόμενο που ακούει στην λέξη Ραπ ή χιπ χοπ, ένα μουσικό είδος που ξεκίνησε να υπάρχει στα γκέτο του Μπρονξ και των άλλων υποβαθμισμένων γειτονιών στις μεγαλουπόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών. Δεν θα γράψω για την ιστορία, το έχουν κάνει άλλοι και μάλιστα πολλοί και με σπουδαία αποτελέσματα.

Είχα την τύχη να ασχοληθώ με αυτό το είδος από πάρα πολύ νωρίς όταν καλά καλά δεν ξεχωρίζαμε τα ονόματα. Εγώ νεαρός φωτογράφος τότε, μαζί με κάνα δυο δημοσιογράφους, όχι περισσότερους, την Ντίνα Μπατζιά, τον Ζώη Λούβαρη, ψάχναμε μανιωδώς τις γειτονίες αν “παίζει κατάσταση”. Από στόμα σε στόμα…
αυτά, τότε.


Σήμερα το ιδίωμα έχει μεταλλαχτεί σε σκηνή και σε κάθε πόλη υπάρχουν τουλάχιστον τρία, τέσσερα κρου, που μουσικά ασχολούνται με αυτό το είδος. Σημεία των καιρών θα πει κάποιος, πιθανόν, μα τα ίδια δεν πέρασαν και οι ρεμπέτες από την καθώς πρέπει πραγματικότητα των αυτοχθόνων;

Και για να το ξεκαθαρίσω από την αρχή, φυσικά και έχω συγκεκριμένη άποψη. Φυσικά και μου θυμίζει η διαδρομή του ραπ στην χώρα μας σε πολλά σημεία εκείνη του ρεμπέτικου. Για μένα ποτέ δεν ήταν, κάτι πιτσιρικάδες που φοράνε φαρδιά παντελόνια και φτιάχνουν τραγουδάκια. Στα δικά μου μάτια  ήταν οι νεότεροι ποιητές στη χώρα του Ομήρου, οι ραψωδοί της. Χρησιμοποιούσαν την πιο πλούσια γλώσσα του κόσμου με μια αιχμηρή απλότητα. Ποτέ απλοϊκή. Οι στίχοι τους πύρρεια βέλη, δίκοπα μαχαίρια, μα και τρυφεροί ακόμα και εάν το θέμα τους ήταν “δύσκολο”.

Ποιοι μίλησαν πρώτοι για τους πρόσφυγες;
Ποιοι ήταν εκείνοι που δεν “ντραπήκαν” να απευθυνθούν στη Μάνα;

Δεν είναι υποκριτές. Κουβαλούν τον θυμό της γενιάς τους, τον θυμό που γεννήθηκε από την δική μας ανικανότητα. Μιλούν για πράγματα που τους ενδιαφέρουν, για την καθημερινότητα τους, για τους φίλους τους, για την κοπέλα τους που τους την “έκανε” και είναι γενναίοι, γιατί γενναία αντιμετωπίζουν τη μοναξιά που τους μεταφέραμε εμείς οι προηγούμενοι.

Φάληρο Summer Theater είκοσι του Ιούλη, στην σκηνή οι ΦΒΣ, για την ακρίβεια Φι Βήτα Σίγμα, ίσως το πιο πορωμένο αντεργκράουντ σχήμα. Από εκείνους τους τύπους που δεν βάζουν με τίποτα νερό στο κρασί τους. Φίλοι πολλά χρόνια, από παιδιά του δημοτικού μαζί, εκεί στα Πετράλωνα.

Ήρθα αυτούς να δω και να ακούσω και να τους φωτογραφήσω, τα θυμάμαι παιδάκια, με ένα σπασμένο τετράδιο στην κωλότσεπη, πάνω στην δεξαμενή με πρόσχημα το μπάσκετ, να κάθονται εκεί στα βράχια και να μιλάνε με την πόλη. Την πόλη που απλωνόταν μεγάλη κάτω από τα πόδια τους.

Τώρα άντρες πια, στα ίδια, μπάσκετ στην δεξαμενή, η παρέα, η μουσική, η γλώσσα τους και έχουν πάντα να πουν.

Μα θα πρέπει να τους ακούσεις και εάν τους ακούσεις πραγματικά, μπορεί οι λέξεις που πλέκουν και μπλέκουν να μην σου αρέσουν, μπορεί να λερώνουν τον καθωσπρεπισμό σου, μα αν τις προσέξεις δεν θα τις ξεχάσεις ποτέ.

(Από τη συναυλία δεν έλλειψε η μνεία στο επίμαχο θέμα των ημερών!!!)

spot_imgspot_img

Σχετικά Άρθρα

spot_img

Get in Touch

2,911ΥποστηρικτέςΚάντε Like
36ΑκόλουθοιΑκολουθήστε

Πρόσφατα Άρθρα

This function has been disabled for Press Carnet de Voyage.