Με livestreaming και …αποστάσεις ασφαλείας, η Κερατέα τον έκανε τον επιτάφιο της αν και σε “καραντίνα”. Αυτή τη φορά δεν βρέθηκε η πόλη σε αστυνομικό κλοιό και μια γερόντισσα κράτησε υψηλά το φρόνημα -των εν κλειστώ ιερέων- στον Άγιο Γεώργιο. Παρόλα αυτά η τεχνολογία βοήθησε ώστε οι ύμνοι της Μ. Παρασκευής να φτάσουν σε κάθε σπίτι της Κερατέας. Άντε και του χρόνου το Αι Γενεαί Πάσαι να επιστρέψει στην κανονικότητα του.
Πάντα έχεις ένα καλό λόγο για να βρεθείς στην Κερατέα. Είτε είσαι οικιστής, είτε βγεις για φαγητό, είτε για να δεις καλούς φίλους. Όπως τον Διονύση, παραδείγματος χάρη, που σε συνδέει μια δεκαετή φιλία (περίπου), σφυρηλατημένη από εκείνες τις θρυλικές πια, 128 μέρες κατοχής. Δεκαεπτά (17) Απριλίου Μ. Παρασκευή φέτος, ξημέρωσε δεκαοχτώ (18) Μ. Σάββατο, η ιστορική μέρα που αποχώρησαν οι “δυνάμεις κατοχής”, από την Κερατέα.
Μεγάλη Παρασκευή, βράδυ, ο δρόμος με “έβγαλε” για μια ακόμα φορά σε αυτό τον τόπο, όχι από τύχη…
Αντίσταση που δεν έχει στις τάξεις της δήμαρχο, δάσκαλο, παπά, τύχη δεν έχει. Έτσι και εδώ στην Κερατέα, οι ιερείς “έπαιξαν” καταλυτικό ρόλο με προεξέχοντα τον παπά Σταμάτη. Η ”ευλογία των κοκτέιλ” !!!
– Καλησπέρα Διονύση, τι κάνεις;;;
– Αστα τώρα αυτά, να σου πω…
…Ο παπά Σταμάτης, κάνει live streaming λειτουργία !!!
Άγιος Γεώργιος, δύο ναοί σε έναν. Το τελετουργικό έχει αρχίσει και τηρείται με μεγάλη ευλάβεια. Με την ίδια ευλάβεια τηρούνται και οι εντολές της πολιτείας, φροντίζει ο παπά Σταμάτης γι αυτο, προσωπικά, κάνοντας νεύμα στον πιστό που στέκεται στην σειρά για να προσκυνήσει, κρατώντας την απόσταση …ασφαλείας, ύστερα ο επόμενος, ο επόμενος και αυτό να γίνεται επί ώρες χωρίς κανείς να διαμαρτύρεται.
Όλα μοιάζουν να έχουν παγώσει, ο χρόνος δεν έχει την πραγματική του αξία, μια που πραγματική αξία δεν έχει ο χρόνος. Οι καρέκλες άδειες, μόνο μια γερόντισσα δεξιά και μία νεότερη στα αριστερά κρατώντας το μελισόχρωμο κερί με το μοβ ελαστικό της γάντι, ένα αξεσουάρ των ημερών.
Το ” Ω ΓΛΥΚΥ ΜΟΥ ΕΑΡ”, ίσως ο ομορφότερος ύμνος της χριστιανοσύνης, να γεμίζει τον ναό και της καρδιές μας, ναι τις καρδιές ακόμα και τις δικές μας, να σε κάνει να κατεβάζεις τα μάτια από σεβασμό και όχι από καταστολή, άλλωστε στην Κερατέα είμαστε, εδώ που αποδεδειγμένα η καταστολή δεν είχε τύχη.
