Σάββατο πρωί, εν μέσω κρίσης κορονοϊού και η μανούλα επιμένει ότι πρέπει να πάω λαϊκή.
Εκείνη αποκλεισμένη ως ευπαθής ομάδα, 80 ετων γαρ, δεν της επιτρέπεται να πάει. Αποφασίζω εγώ λοιπόν να της κάνω το χατίρι.
Με τον απαραίτητο πλέον εξοπλισμό, μάσκα, γάντια και καρότσι ξεκινάω. Η λαϊκή του Ν. Κόσμου ξεκινάει ακριβώς κάτω από το σπίτι μου. Τις παλιές εποχές κυριολεκτικά δεν μπορούσες να βγεις από την πόρτα.
Η έκπληξη μου τεράστια λοιπόν όταν βγήκα και αντίκρισα πάγκους μισοάδειους και σε απόσταση ασφάλειας. “Εντάξει λοιπόν, απέδωσαν τα μέτρα”, σκέφτηκα.
Φυσικά μια λαϊκή, φτωχή σε προϊόντα πια, αφού όπως έλεγαν και οι υπόλοιποι πελάτες δεν υπήρχαν βασικά προϊόντα στους λιγοστούς πάγκους, όπως πορτοκάλια, για παράδειγμα.
Απ΄ ότι πήρε το αυτί μου, οι παραγωγοί κλήθηκαν, άλλα δεν εμφανίστηκαν. Το ίδιο συνέβη και με παράγωγους άλλους προϊόντων. Φοβήθηκαν και αυτοί τον κορονοϊό και έμειναν σπίτι!
Οι πελάτες όμως ήταν εκεί. Πολλές φόρες χωρίς να τηρούν τα μέτρα ασφαλείας, την απόσταση μεταξύ τους, στριμώχνονταν πέντε και έξι άτομα σε έναν πάγκο. Με μεγάλη προσπάθεια να βρω τα προϊόντα από τη λίστα μου, υπήρχε έλλειψη στα πιο πολλά, έκανα όσο πιο γρήγορα μπορούσα και επέστρεψα σπίτι να απολυμανθώ!
Τελικά υπάρχει μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων ανεξαρτήτου ηλικίας που δεν θέλει ή δεν μπορεί να καταλάβει τι έχει συμβεί.
Όπως άκουσα στις ειδήσεις, οι λαϊκές αγορές όπου παραβιάζονται τα μέτρα ασφάλειας από τους παραγωγούς, θα κλείνουν άμεσα. Με τους πελάτες όμως τι γίνεται;
Καλή δύναμη σε όλους!
