Εκεί όπου άλλοτε έτρεχαν παρέες κι οικογένειες για νοστιμιές στα κάρβουνα με θέα ένα από τα ωραιότερα κομμάτια της Πάρνηθας, εκτός εθνικού δρυμού, τώρα υπάρχει καταστροφή κι αποκαίδια.
Φυλή, Χασιά, Άνω Λιόσια, Αχαρνές…
Παντού ασχήμια, υψηλές θερμοκρασίες, παρά το υψόμετρο και πληγές που δύσκολα θα κλείσουν…Για το δάσος και τα ζωντανά που κάηκαν. Για τα σπίτια και τις ταβέρνες που για κάποιους αποτέλεσαν τους κόπους μιας ζωής.
Άλλο ένα καλοκαίρι πύρινο στην Αττική με τα δάση να παραδίδονται στις φλόγες και το 112 να διατάζει απειλητικά την εκκένωση των οικισμών με τους κατοίκους να βγαίνουν αλλόφρονες στις δημοσιές με ότι μπορούν να σώσουν.
Τα λόγια περιττά. Οι εικόνες δυνατές πολύ και η πόλη κάτω, η τσιμεντούπολη Αθήνα, προβληματική έτσι κι αλλιώς από την έλλειψη πράσινου, ακόμη πιο επιβαρυμένη.
Η φωτιά ξεκίνησε από τη Μονή Κλειστών όπου κάηκαν μέρη στον περιβάλλοντα χώρο και μετά εξαπλώθηκε ολούθε με ταχύτητα φωτός, καταστρέφοντας τα πάντα στο πέρασμα της.
Δέκα μέρες μετά ακόμη επιχειρούν εναέρια μέσα, για το φόβο αναζοπυρώσεων, παρόλο που δεν έχει μείνει τίποτα να καεί, ενώ οι τεχνικοί της ΔΕΗ έχουν ξεκινήσει τις εργασίας αποκατάστασης των πυλώνων.
Άλλο ένα κομμάτι της Αττικής στα μαύρα. Με την ευχή να είναι το τελευταίο.