Μια χιονομπαλίτσα
για κεφάλι έχει
χιονοβαρελίτσα
η κοιλιά, προεξέχει.
Κουκλοστολισμένος,
με ελιές για μάτια,
μας κοιτά στημένος,
πλάι στα μονοπάτια.
Φλωρίνης πιπεριά,
για χαμόγελο διαθέτει.
Κόκκινες ντομάτες
για δυο μάγουλα έχει.
Μάσκα κορονοϊού,
φόρεσε καλού κακού.
Τον ιό, παγώνει λιώνει
κι όλους θα θελε να σώνει!
Να! και για μυτούλα,
έχει ένα καρότο
κι όσο για καπέλο,
σκούφο πιερότου.
Δυο κλαδιά ενός δέντρου,
τοποθετημένα
χέρια που χορεύουν
στριφογυρισμένα.
Εμείς τα όνειρά μας,
στέλνουμε πιασμένοι,
γύρω του χορεύοντας,
όλοι μονιασμένοι.
Ένα δίκαιο κόσμο,
θέλουμε να δούμε
κι όχι ασυνόδευτα,
τα παιδιά να ζούνε!