Παράξενοι καιροί, παράξενες μέρες με κλειδαμπαρωμένες πόρτες…
Παράξενοι και εμείς φοβισμένοι ως το κόκκαλο, παραδομένοι στα δελτία ειδήσεων.
Κλεισμένοι στην ασχήμια, ξεχνάμε το όμορφο, το αμόλυντο.
Ξεχνάμε να κοιτάμε προς τον ουρανό.
Ξεχνάμε να αναπνέουμε…