Βάρκιζα απομεσήμερο. Τελευταίο σαββατοκύριακο της Αποκριάς. Το λοκντάουν αυτή τη φορά εμφανές.
Το λες κι ερημιά. Η παραλία υποδέχεται ελάχιστους περιπατητές, τα αυτοκίνητα μετρημένα στο δάχτυλο του ενός χεριού, στη θάλασσα ένας μοναχικός σέρφερ.
Στην προκυμαία όπου άλλοτε δεν έβρισκες πάτημα να σταθεις, λιγοστές οικογένειες και κάποιες παρέες. Μια μικρή ινδιάνα θυμίζει μονο τις μέρες που διανύουμε.
Ο κόσμος μουδιασμένος, ησυχος, οι ομιλίες με σιγαστήρα.
Στο κεντρικό περίπτερο της παραλίας, ένα ζευγάρι χαρταετών, μόνο, μπας και βρεθεί κανεις να τους πάρει. Εκεί όπου άλλοτε ζαλιζόσουν από τις “φυλές”, τα σχέδια και τα χρώματα και δεν ηξερες ποιος θα σε πρωτοδιαλέξει.
