Αυτό το , “τώρα Πρέπει” να γιορτάσουμε, από παιδί με χάλαγε, είτε θρησκευτικές, είτε εθνικές είναι οι γιορτές. Χαρούμενος ημερολογιακά.
Με τα έθιμα όμως είναι αλλιώς.
Στον Κεραμεικό και φέτος, το χρώμα “έδωσε και πήρε” που λένε.
Ωραία ηλιόλουστη μέρα, χαρούμενα πρόσωπα και τα μαγαζιά φουλ.
Άνθρωποι όλων των ηλικιών, από διάφορες χώρες, που κατοικούν στην Αθήνα, με διάθεση για γιορτή και με κύριο στοιχείο τον αυθορμητισμό, πλημμύρισαν και φέτος τους δρόμους Κεραμεικού – Μεταξουργείου.
Οι μπάντες των κρουστών, εκτός από πόλος έλξης, ήταν εκείνοι που έδιναν τον ρυθμό, βοηθούσε και η μεταμφίεση φυσικά και έκαναν τα πράγματα λίγο ευκολότερα στις σχέσεις των ανθρώπων, σε ότι αφορά τις συναθροίσεις.
Συνάντησα μέλη από την οικογένεια Άνταμς, Υπερήρωες, καμιά δεκαριά Φρίντα Κάλο, χορεύτριες του Καν Καν, Ντόμινο, μα και μασκοφόρους όλων των τάσεων.
Ξεπέρασα το “κόλλημα” μου με τις γιορτές και προσπάθησα να …νιώσω.