Το καταστροφικό ταξίδι των πανδημιών, άλλαξε πολλές φορές την παγκόσμια ιστορία
Πανδημία (από τις ελληνικές λέξεις παν (όλος) και δήμος (πληθυσμός)) είναι μια επιδημία λοιμωδών ασθενειών που εξαπλώνεται με πολύ γρήγορους ρυθμούς σε μια μεγάλη περιοχή και απειλεί το σύνολο του πληθυσμού. Πιο πρόσφατες πανδημίες αποτελούν η πανδημία του HIV, οι πανδημίες γρίπης του 1918 και 2009 αλλά και του νέου Κορωναίου 2019–20, από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.
Ιστορικές πανδημίες:
-Λοιμός των Αθηνών (430 π.Χ.) Όταν τυφοειδής πυρετός σκότωσε τα 2/3 του πληθυσμού της Αθήνας σε τέσσερα χρόνια. Η παλαιότερη καταγεγραμμένη πανδημία συνέβη κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Αφού η ασθένεια πέρασε από τη Λιβύη, την Αιθιοπία και την Αίγυπτο, διέσχισε τα αθηναϊκά τείχη καθώς τα πολιορκούσαν οι Σπαρτιάτες. Η ασθένεια, εξασθένησε σημαντικά τους Αθηναίους και ήταν ένας παράγοντας για την ήττα τους από τους Σπαρτιάτες.
– Πανώλη των Αντωνίνων (165 μ.Χ.) Μια πρώιμη εμφάνιση της ευλογιάς που ξεκίνησε με τους Ούννους. Οι Ούννοι μόλυναν στη συνέχεια τους Γερμανούς, οι οποίοι την πέρασαν στους Ρωμαίους και στη συνέχεια οι στρατιώτες την εξάπλωσαν σε όλη τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Λέγεται ότι ένα από τα θύματα ήταν ο αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος.
– Πανώλη του Κυπριανού (250 μ.Χ.) Ονομάστηκε έτσι μετά το πρώτο γνωστό θύμα, τον χριστιανό επίσκοπο της Καρχηδόνας.
– Πανούκλα του Ιουστινιανού (541 μ.Χ.) Αρχικά εμφανίστηκε στην Αίγυπτο. Η πανώλη του Ιουστινιανού εξαπλώθηκε μέσω της Παλαιστίνης και της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και έπειτα σε όλη τη Μεσόγειο. Η πανούκλα άλλαξε την πορεία της αυτοκρατορίας, συντρίβοντας τα σχέδια του αυτοκράτορα Ιουστινιανού για επανένωση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας προκαλώντας τεράστιες οικονομικές απώλειες. Πιστεύεται επίσης ότι ώθησε στην ταχεία εξάπλωση του Χριστιανισμού. Σκότωσε γύρω στα 50 εκατ. ανθρώπους, δηλαδή το 26% του παγκόσμιου πληθυσμού. Θεωρείται ότι είναι η πρώτη σημαντική εμφάνιση της παρωτίτιδας, η οποία χαρακτηρίζεται από μεγέθυνση του λεμφικού αδένα, μεταφέρεται από αρουραίους και εξαπλώνεται με ψύλλους.
– Λέπρα (11ος αιώνας) Η λέπρα εξελίχθηκε σε πανδημία στην Ευρώπη κατά τον Μεσαίωνα, με αποτέλεσμα την κατασκευή πολλών νοσοκομείων προκειμένου να φιλοξενήσει τον τεράστιο αριθμό θυμάτων. Η αργά αναπτυσσόμενη βακτηριακή ασθένεια που προκαλεί πληγές και παραμορφώσεις, σήμερα γνωστή ως Ασθένεια του Χάνσεν, θεωρήθηκε ως τιμωρία από τον Θεό.
-Μαύρη πανώλη (14ος αιώνας). Υπολογίζεται ότι οι νεκροί έφτασαν τα 75 εκατομμύρια. Η ασθένεια προήλθε από την Ασία και μέσω της Μεσογείου διαδόθηκε στην Ευρώπη.
– Κολομβιανή ανταλλαγή (1492).Μετά την άφιξη των Ισπανών στην Καραϊβική, οι ασθένειες όπως η ευλογιά, η ιλαρά και η βουβωνική πανώλη μεταδόθηκαν από τους Ευρωπαίους στους ιθαγενείς πληθυσμούς. Αυτές οι ασθένειες κατέστρεψαν τους αυτόχθονες πληθυσμούς, με το 90% να πεθαίνει σε ολόκληρη τη βόρεια και νότια ήπειρο. Το 1520, η αυτοκρατορία των Αζτέκων καταστράφηκε από την ευλογιά που έφεραν οι Αφρικανοί σκλάβοι.
– Η μεγάλη πανώλη του Λονδίνου (1665). Οδήγησε στο θάνατο το 20% του πληθυσμού της πολης. Εκατοντάδες χιλιάδες γάτες και σκυλιά σφαγιάστηκαν ως πιθανή αιτία για την ασθένεια που εξαπλώθηκε μέσω λιμένων κατά μήκος του Τάμεση. Το χειρότερο ξέσπασμα έγινε το φθινόπωρο του 1666, περίπου την ίδια στιγμή με τη Μεγάλη Φωτιά του Λονδίνου.
Πανδημίες χολέρας κατά τον 19ο αιώνα προκάλεσαν το θάνατο δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων.
– Πανδημία χολέρας (1817). Η πρώτη από τις επτά πανδημίες χολέρας για τα επόμενα 150 χρόνια, που σκότωσε 1 εκατ. ανθρώπους. Μεταφερόταν από το νερό και τα τρόφιμα που είχαν μολυνθεί από περιττώματα, το βακτήριο μεταφέρθηκε σε Βρετανούς στρατιώτες που το έφεραν στην Ινδία, όπου πέθαναν εκατομμύρια άνθρωποι. Η βρετανική αυτοκρατορία και το ναυτικό εξάπλωσαν τη χολέρα στην Ισπανία, την Αφρική, την Ινδονησία, την Κίνα, την Ιαπωνία, την Ιταλία, τη Γερμανία και την Αμερική, όπου σκότωσε 150.000 ανθρώπους. Παρόλο που δημιουργήθηκε εμβόλιο το 1885, οι πανδημίες συνεχίστηκαν.
– Ρωσική γρίπη (1889). Η πρώτη σημαντική πανδημία γρίπης ξεκίνησε στη Σιβηρία και το Καζακστάν, ταξίδεψε στη Μόσχα, πήγε στη Φινλανδία και στη συνέχεια στην Πολωνία, όπου μεταφέρθηκε στην υπόλοιπη Ευρώπη. Μέχρι το επόμενο έτος, είχε διασχίσει τον ωκεανό στη Βόρεια Αμερική και την Αφρική. Μέχρι το τέλος του 1890, 360.000 άνθρωποι είχαν πεθάνει.
– Ισπανική γρίπη (1918) Η γρίπη των πτηνών που σκότωσε 50 εκατ. ανθρώπους παγκοσμίως, θεωρείται ότι προήλθε από την Κίνα και μεταδόθηκε από Κινέζους εργάτες που μεταφέρονταν σιδηροδρομικώς μέσω του Καναδά προς την Ευρώπη. Στη Βόρεια Αμερική, η γρίπη εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Κάνσας στις αρχές του 1918. Οι αναφορές για έξαρση γρίπης στη Μαδρίτη την άνοιξη του 1918 οδήγησαν στην πανδημία που ονομάστηκε «ισπανική γρίπη».
– Ασιατική γρίπη (1957). Ξεκίνησε από το Χονγκ Κονγκ και εξαπλώθηκε σε όλη την Κίνα και έπειτα στις Ηνωμένες Πολιτείες, η ασιατική γρίπη έγινε ευρέως διαδεδομένη στην Αγγλία όπου, σε έξι μήνες, απεβίωσαν 14.000 άνθρωποι. Ένα δεύτερο κύμα ακολούθησε στις αρχές του 1958, προκαλώντας συνολικά περίπου 1,1 εκατ. θανάτους παγκοσμίως, με 116.000 θανάτους μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες.
-HIV/AIDS. Πρώτη ταυτοποίηση το 1981. Το AIDS καταστρέφει το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ατόμου. Όταν τα συμπτώματα υποχωρήσουν, οι φορείς μπορούν να μολύνουν κάποιον άλλο άνθρωπο μέσω του αίματος και των γεννητικών υγρών. Η ασθένεια καταστρέφει τα t-κύτταρα. Έχουν αναπτυχθεί θεραπείες για να επιβραδύνουν την πρόοδο της νόσου. Το AIDS έχει προκαλέσει 35 εκατομμύρια θανάτους σε όλο τον κόσμο.
Οι πανδημίες αλλάζουν την ιστορία
Με το πώς οι πανδημίες επηρέασαν τις κοινωνίες και τελικά την ιστορία, έχει ασχοληθεί ο καθηγητής της Ιστορίας της Ιατρικής στο αμερικανικό Πανεπιστήμιο Γέιλ, Φρανκ Σνόουντεν.
«Οι επιδημικές ασθένειες δεν είναι τυχαία γεγονότα που πλήττουν τις κοινωνίες άγρια και χωρίς προειδοποίηση» γράφει. «Αντιθέτως, κάθε κοινωνία παράγει τα δικά της, πολύ συγκεκριμένα πάντα, τρωτά σημεία της».
«Οι επιδημίες μάς θέτουν ενώπιον του πραγματικού εαυτού μας, αφού καλούμαστε να αναμετρηθούμε εξ ανάγκης με την έννοια του θανάτου πρωτίστως. Πρέπει ως ανθρώπινα όντα να συνειδητοποιήσουμε ότι εμπλεκόμαστε όλοι σε αυτό, ότι αυτό που επηρεάζει ένα άτομο οπουδήποτε επηρεάζει όλους παντού».
Οι επιδημίες, λέει ο Σνόουντεν, διαμόρφωσαν την Ιστορία επειδή οδήγησαν τους ανθρώπους στο να σκεφτούν αυτά τα μεγάλα ζητήματα. Με το ξέσπασμα της πανώλης, οι άνθρωποι αναλογίστηκαν τη σχέση τους με τον Θεό. «Αν υπήρχε μια πάνσοφη θεϊκή δύναμη, πώς θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο; Πώς θα επέτρεπε να βασανίζονται παιδιά, και σε τόσο μεγάλο αριθμό;».
Ο «μαύρος θάνατος» του 14ου αιώνα δεν έκανε διακρίσεις: σκότωνε φτωχούς και πλούσιους, αδύναμους και ισχυρούς, εξαθλιωμένους αμαρτωλούς και σεβάσμιους ιερωμένους· αυτή η μακάβρια «δημοκρατία» έκανε τους ανθρώπους να αμφισβητήσουν βεβαιότητες και θεμελιώδεις ως τότε αρχές, έφθειρε το κύρος της Εκκλησίας και των φεουδαρχών, έδωσε ώθηση στην ανάπτυξη της Ιατρικής, άλλαξε τις δομές στην αγορά εργασίας και οδήγησε εν τέλει στην Αναγέννηση. Ο Σνόουντεν επιβεβαιώνει ότι οι επιδημίες, και μέσω του μαζικού θανάτου που επέφεραν, ήταν η κινητήρια δύναμη για τις πολιτικοοικονομικές εξελίξεις, όπως το πέρασμα από τη φεουδαρχία στον αστισμό και στη Βιομηχανική Επανάσταση.
Ο Σνόουντεν δεν παραλείπει να υπογραμμίσει τον «καθοριστικό ρόλο» των επιδημιών στην έκβαση πολέμων ή στην έναρξή τους.
Παραθέτει και γεγονότα ιστορικής σημασίας, για να υποστηρίξει την άποψη ότι η εκδήλωση ή και ο φόβος της επιδημίας έχουν οδηγήσει σε πολιτικές σφαγές: «Οι κυβερνήτες είδαν ότι οι εργατικές μάζες ήταν πολύ βίαιες πολιτικά, δηλαδή πολύ επικίνδυνες. Είδαν ότι, επίσης, ήταν πολύ επικίνδυνες και υγειονομικά. Είδαν ότι είχαν τη δυνατότητα να εξαπολύσουν καταστροφές στο κοινωνικό σύνολο. Αυτό οδήγησε στην απάνθρωπη σφαγή του 1871, μετά το τέλος της Κομμούνας του Παρισιού».
Τώρα βρισκόμαστε λοιπόν στο κατώφλι μιας νέας πανδημίας, με άγνωστα αποτελέσματα. Η ταχύτητα της ραγδαία, το ίδιο και η επίδραση της. Η ιστορία γράφεται για μια ακόμη φορά στον 21ο αιώνα.
