Πάντα στις μεγάλες καταστροφές, δεν χρειάζονται λόγια… Ούτε καν της παρηγοριάς.
Όταν καίγεται το καμάρι της Άττικής, ο εθνικός δρυμός, είτε πρόκεται για ένα δέντρο, πόσο μάλλον για δεκάδες χιλιάδες στρέμματα, ο πόνος είναι βουβός.
Η θλίψη ανείπωτη και για τα ζώα που έφτιαξαν εκεί το σπίτι τους, είτε από επιλογή, είτε γιατί κάποιος εκεί τα πήγε.
Οι εικόνες κάρβουνα, εκεί όπου κάποτε υπήρχε ζωή κι ελπίδα.
ΕΥΦΛΕΚΤΗ Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ
Ἀσυγχώρητη ἀπροσεξία
νὰ μοῦ στείλεις ἐπὶ χάρτου ἐφημερίδας
ὁλοσέλιδή τη φωτογραφία σου
μὲ ἀναμμένο τὸ τσιγάρο της.
Ἂν ἔπιανε φωτιὰ ἡ παραλαβή;
Ποιὰ πυροσβεστικὴ
ψυχραιμία εἰς μάτην θὰ καλοῦσα
σὲ ποιὸ διανυκτερεῦον ἔγκαυμα
θὰ ἔτρεχα ἀνήμπορο ἐγὼ χαρτὶ καμένο
σὲ ποιὰν ἐξαντλημένη θεραπεία
σὲ ποιὰν ἀποζημίωση μετά.
Ἀσφάλεια ἀναθρώσκοντος καπνοῦ
δὲν ἔχω κάνει.
Κική Δημουλά
ΙΟΥΝΙΟΣ 2007
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2021
dav 
