*Έχεις προσέξει πως συλλαβίζουμε κάθε φορά που συναντιόμαστε, της είπε κοντά στο αυτί, γέρνοντας το σώμα του μπροστά, σαν να έψαχνε κομμάτια μουσικής μέσα στο νερό.
Εκείνη, έσκυψε ακόμα περισσότερο, άπλωσε το χέρι στο σύννεφο και η καρδιά του άρχισε να χτυπάει δυνατά. Πίστεψε για μια στιγμή πως θα του έπιανε το χέρι.
Σήκωσε τα μάτια του χωρίς να κουνήσει διόλου το κεφάλι, να δει αν βλέμματα αδιάκριτα κοιτάζουν προς τον βράχο τους. Τίποτα. NADA !!!
Έφτανε τόσο για να καταλάβει πως το χέρι της δεν πήγαινε στο δικό του χέρι, μα σε κάτι που λαμπύριζε μέσα στο νερό.
Μια αρμαθιά κλειδιά και ένα κράνος από μια πανοπλία ιππότη ήταν αυτό που τράβηξε.
– Κοίτα, του είπε, Το γούρι μου, εγώ το βρήκα. Δεν έχω βρει ποτέ τίποτα στην ζωή μου.
– Ματώνουν τα χείλη μου κάθε φορά που λέω το όνομα σου και εσύ μου μιλάς για τύχες και για γούρια…
Δεν είπε τίποτα εκείνη, τον κοίταξε μόνο ίσα στα μάτια και χαμογέλασε
– Έλα, τι είναι; Πες μου γιατί χαμογελάς;
– Θα σου πω, του λέει χαμηλόφωνα, μα πες μου πρώτα εσύ που κοιμούνται οι θεοί και ύστερα εγώ θα σου πω ότι θες.
Έμοιαζαν τα μάτια της με αφύλαχτη διάβαση.
– Τι να σου πω;
– Που κοιμούνται οι θεοί και εγώ ότι θελήσεις…
– Μέσα σε θάλασσες κοιμούνται και όταν οι νύχτες έχουν ρυτίδες, βγαίνουν και κάνουν χάζι τους ανθρώπους. Βρίσκουν κουτούς σαν και εμένα και τους βάζουν να μαζεύουν σαύρες.
Ένας άνεμος έφηβος, έκανε να πάρει μπρος. Σηκώθηκε, το νερό έφτανε ως τα γόνατα. Πλατσούρισε μερικά μέτρα και βγήκε στην στεριά. Τακτοποίησε το κοντό του παντελόνι, έστρωσε τα μαλλιά και γύρισε το κεφάλι προς τα πίσω με τα μάτια πάντα στον ορίζοντα.
-Κράτησε μια μέρα δική μου. Βάφτισε την γιορτή και κράτησε την σαν φυλαχτό.
-Μια μέρα κράτησα δική μου που δεν λέει να τελειώσει…
* Έτος 2020μχ. Ιταλία. Πόλη Λέτσε.
Γηροκομείο της πόλης.
Γιαγιάδες και παππούδες νεκροί.
Αιτίες θανάτου, πείνα, και δίψα.
Βρέθηκαν μέσα στα περιττώματα τους.
Αυτοί οι γέροντες και οι γερόντισσες, είναι που έστησαν και στήριξαν την μεταπολεμική Ιταλία, που την έκαναν χώρα μεγάλη και ισχυρή, με πλούσια και βαριά βιομηχανία.
Αυτοί οι γέροντες και οι γερόντισσες, είχαν οικογένειες, παιδιά, εγγόνια.
Ευρώπη του πολιτισμού και της αλληλεγγύης.
Ιταλία της Αναγέννησης, των γραμμάτων και των τεχνών.
Σβήστε τα φώτα, τελείωσε…
