Ζώντας μέσα στο θόρυβο των πρωτόγνωρων γεγονότων των τελευταίων ημερών νιώθω ότι υπάρχουν δυο δρόμοι. Να βουλιάξεις μέσα στην ακαθόριστη βαβούρα των media που προκαλεί σύγχυση και φόβο οδηγούμενος στην απομόνωση και στην κατάθλιψη ή να αποστασιοποιηθείς από τα τεκταινόμενα και να δεις αυτά που συμβαίνουν από ένα άλλο επίπεδο κάνοντας μια δεύτερη ανάγνωση της πραγματικότητας.
Η ανθρωπότητα βρίσκεται σε συναγερμό γιατί ένας αόρατος εχθρός απειλεί με θάνατο ένα σημαντικό αριθμό του πληθυσμού της. Ο φόβος μπροστά στο θάνατο ήταν πάντα και θα είναι από τα πιο δύσκολα ζητήματα που αντιμετωπίζει κάθε άνθρωπος σε αυτό τον πλανήτη. Ο λόγος είναι ότι ο θάνατος είναι η μόνη βεβαιότητα και μονόδρομος της ζωής που είναι αναπόφευκτος για τον καθένα μας ανεξαρτήτου κοινωνικής τάξης, φυλής και ισχύος. Από τον εικοστό αιώνα και κυρίως μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ζούμε εκμεταλλευόμενοι αδίστακτα τον πλανήτη και τους πόρους του σαν να είμαστε αθάνατοι. Σχεδιάζουμε τη ζωή μας και πράττουμε σαν να μην πεθάνουμε ποτέ. Η απόκτηση υλικών αγαθών και πλούτου έχει γίνει για κάποιους αυτοσκοπός με οποιοδήποτε τίμημα για τη ζωή των συνανθρώπων τους, για τη μοίρα κάθε έμβιου οργανισμού της υδρογείου και για την ισορροπία του πλανήτη. Η απληστία της ανθρώπινης φύσης οδηγεί στην υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων, στην κοινωνική αδικία, στην κοινωνική ανισότητα. Η Γη, αυτός ο αξιοθαύμαστος γαλάζιος κόκκος μέσα στη συμπαντική έρημο, μπορεί να μας θρέψει απλόχερα όλους . Όμως η απληστία κάποιων οδηγεί στην έμμεση ή άμεση, έκδηλη ή υπόγεια παρέμβαση στην πολιτική ζωή αναπτυσσόμενων χωρών στρατηγικής σημασίας ή πλούσιων παραγωγικών πηγών. Η απληστία είναι λοιπόν αιτία εμπόλεμων συρράξεων, ακραίας φτώχειας και ανέχειας και έχει σαν επακόλουθο τα μεγάλα κύματα προσφυγιάς και μετανάστευσης που κατακλύζουν την Ευρώπη και τις ανεπτυγμένες χώρες.
Διαβάζοντας τις αναλύσεις ειδικών ιολόγων για την εμφάνιση του κορονοϊού αδυνατώ να συμφωνήσω μαζί τους για την τυχαιότητα εμφάνισης αυτού του «αόρατου εχθρού». Θεωρώ ότι η απληστία του κέδρους έχει τεράστια δύναμη διαμόρφωσης καταστάσεων που ξεπερνούν τη λογική και την επιχειρηματολογία της επίσημης επιστημονικής απόδειξης. Δεν θέλω όμως να πέσω στη λούμπα των θεωριών συνωμοσίας που σκοτεινιάζουν την ψυχή και τη σκέψη και πολλές από αυτές είναι αυθαίρετες και εμμονικές.
Ως άνθρωπος που αγαπάω τα ταξίδια, ταξιδεύω για να κρατάω το νου μου φωτεινό. Ταξιδεύω για να βιώσω τη φυσική ομορφιά τοπίων, να γνωρίσω την κουλτούρα λαών, να επικοινωνήσω με συνανθρώπους που φαινομενικά μοιάζουν διαφορετικοί με εμένα, να τους καταλάβω και να βρω κοινά σημεία. Ο φόβος του κοροναϊού δεν σκοτώνει μόνο τα ταξίδια αλλά δηλητηριάζει και την οποιαδήποτε διάθεση για ανθρωπινή επικοινωνία και επαφή, την φιλία, τον έρωτα. Οδηγεί στην απομόνωση και στην ανθρωποφοβία κλονίζοντας την έμφυτη ανάγκη μας για κοινωνική ζωή.
Σίγουρα το φάρμακο και το εμβόλιο είναι ζήτημα χρόνου και θα βρεθεί. Η ανθρωπότητα ζει και θα ζήσει πρωτόγνωρες καταστάσεις, θα χαθούν πολλές ανθρωπινές ζωές όμως το μεγάλο στοίχημα είναι τι θα γεννηθεί μετά από αυτό. Όλο αυτό τον καιρό που μένουμε εσώκλειστοι μέσα στα σπίτια μας καλό είναι να κλείσουμε τις τηλεοράσεις, να αποσυνδεθούμε από το ίντερνετ και να κάνουμε μια ενδοσκόπηση. Οι ενδοσκοπήσεις όταν γίνονται με καθαρό μυαλό πάντα οδηγούν στην αναγέννηση. Η αναγέννηση είναι δομική αρχή μιας υγιούς προσωπικότητας. Όταν λοιπόν αυτό το κακό θα κοπάσει και θα μετράμε τις πληγιές πάνω μας και γύρω μας, καλό θα είναι επιστρέψουμε στις ζωές μας διαφορετικοί. Επειδή οι επιπτώσεις αυτής της κρίσης θα αλλάξουν τον κόσμο γύρω μας και τίποτα δεν θα είναι όπως παλιά με οικονομικό και κοινωνικό επίπεδό, θα πρέπει και εμείς να έχουμε αλλάξει μέσα μας.
Σίγουρα δεν πρέπει να γυρίσουμε περισσότερο τρομαγμένοι, απόμακροι, ατομιστές, «παρτάκηδες» όπως κάποιοι γραφικοί «συνάνθρωποι» βγαίνουν από τα σουπερμάρκετ φορτωμένοι με απολυμαντικά και χαρτιά υγείας. Κλεισμένοι μέσα στα σπίτια μας ίσως συνειδητοποιήσουμε βαθιά ότι δεν υφίσταται ευτυχία σε κοινωνική απομόνωση και δεν μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι όταν ένα μεγάλο μέρος του πλανήτη δυστυχεί και υποφέρει. Ούτε θα πρέπει να μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια όταν καίγεται ο Αμαζόνιος για να μετατραπεί σε βοσκοτόπια που θα τροφοδοτούν με κρέας τις βιομηχανίες τροφίμων. Ούτε θα πρέπει να σφυρίζουμε ανέμελα όταν λιώνουν οι πάγοι της Ανταρκτικής από την υπερθέρμανση του πλανήτη επειδή οι μηχανές των εργοστασίων, αυτοκινήτων και αεροπλάνων θα πρέπει να δουλεύουν ασταμάτητα για να γεμίζουν τα ράφια των πολυκαταστημάτων και των εμπορικών κέντρων. Πρέπει να καταλάβουμε ότι υλικός ευδαιμονισμός είναι ο λάκκος που σκάβουμε με τα ίδια μας τα χέρια για να θαφτούμε μέσα. Όσο συνεχίζεται εκμετάλλευση του τρίτου κόσμου για την ευημερία των αναπτυγμένων χωρών τόσο θα μετατρέπονται οι κατοίκους της Ασίας και της Αφρικής σε μετανάστες και πρόσφυγες. Αυτοί θα μπαίνουν σε βάρκες απελπισίας και θα ρισκάρουν να πνιγούν στην θάλασσα ή θα συσσωρεύονται κατά εκατομμύρια έξω από κάγκελα συνόρων και θα διεκδικούν μια θέση στον ήλιο για τα παιδιά τους γλιτώνοντας τα από τη μιζέρια και ακραία φτώχια. Και εμείς που ταξιδεύουμε και επισκεπτόμαστε τέτοιες χώρες, όχι μόνο για να βγάλουμε φωτογραφίες στα αξιοθέατα αλλά μπερδευόμαστε μέσα στη ζωή των ντόπιων, έχουμε βιώσει πολύ καλά τι σημαίνει μιζέρια και ακραία φτώχια…
Επειδή οι κυβερνήσεις πάντα υπερασπίζουν τα συμφέροντα των «ισχυρών» και ίσως για να τα εξυπηρετήσουν θα σπείρουν φόβο, καχυποψία και μίσος, εμείς οι πολίτες αυτού του κόσμου έχουμε τη δύναμη να πιέσουμε προς μια άλλη κατεύθυνση. Σε αυτή την προσπάθεια στο επίκεντρο δεν θα βρίσκεται το αλόγιστο οικονομικό κέρδος αλλά η βιωσιμότητα αυτού του ταλαιπωρημένου πλανήτη και ο σεβασμός όλων των κατοίκων του ώστε να τους εξασφαλίζει μια ζωή με αξιοπρέπεια. Μόνο βοηθώντας τις αναπτυσσόμενες χώρες να σταθούν στα πόδια τους, αναπτύσσοντας σταθερή και υγιή οικονομία θα σταματήσει το μεταναστευτικό και το προσφυγικό.
Η Γη έχει αγαθά για όλους μας, μπορεί να θρέψει και να ικανοποιήσει όλες τις βασικές μας ανάγκες. Η ευτυχία δεν είναι ατομική υπόθεση αλλά αντανάκλαση στο μέσα μας σε αυτό που συμβαίνει γύρω μας. Τα τελευταία γεγονότα ισχυροποιούν στο μέγιστο αυτή τη θέση. Αυτός ο ιός θα πρέπει να είναι αφορμή να κάνουμε ένα format στη ζωή μας. Θα πρέπει να μας κάνει περισσότερο ενεργούς και ευαισθητοποιημένους πολίτες, περισσότερο σοφούς, περισσότερο ανθρώπους.
