Σε κάποιους μπορεί να φαίνεται εντελώς πασέ ο Κηλαιδόνης. Κάποιοι νεώτεροι μπορεί να μην γνωρίζουν καν το τραγούδι για τα θερινά τα σινεμά…
Μ΄αγιόκλημα και γιασεμιά και γκαζόζα και πασατέμπο στο χάρτινο χωνάκι.
Σινέ Γοργόνα και Σινέ Μαριάννα τα θερινά της προεφηβείας ακόμη.
Στον Κάλαμο Αττικής με τη θάλασσα να γουργουρίζει στα 300 μέτρα.
Με το Peugeuot παρκαρισμένο απέξω και δεμένο πισθάγκωνα (όχι αυτοκίνητο, αλλά ένα μπορντώ αρχοντικό ποδήλατο που μου έφερε ο μπαμπάς στα 13 κι ας ήμουν άθλια μαθήτρια).
Κάθε βράδυ εκεί με Λουί ντε Φινές και Τζέρι Λιούις, με Μπαντ Σπένσερ (ακόμη τσούζει η σφαλιάρα) με Βουγιουκλάκη καμιά φορά για πλάκα, με κάτι ιππότες που μου διαφεύγει το ονομα τους.
Τωρα ροβολαω στην Αγία Παρασκευή. Τα θερινά άνοιξαν. Παιζουν πρώτες προβολές και σινεφιλ ταινίες. Κι ειναι πάντα ομορφα με τους φράχτες με τα γιασεμιά και το αγιοκλιμα. Καμιά φορά και μπουκαμβίλιες.
Σινέ Αμαρυλίς. Ομορφο όνομα, ομορφη αυλή, το καλοκαίρι πιο όμορφο οταν υπάρχουν θερινά σινεμά.
Το σκοτάδι πέφτει πιο γλυκά εδώ, οταν προβάλλονται οι διαφήμισεις. Και τα φιλιά έχουν άλλη γλύκα.
Νοσταλγία για μια εποχή που δεν πρέπει να χαθεί.
Νύχτες που περνούν
και θα ξαναρθούν…
Τα θερινά σινεμά άνοιξαν στις 21 Μαίου με πληρότητα 75% και χωρίς διάλειμμα. Μετά τις 9. Μια προβολή μόνο.
Έστω.
Μια ανάσα από την κανονικότητα. Σχεδόν…
