*Τώρα που τα “απλά” είναι κλειστά, τώρα θα σου μιλήσω για ταξίδια. Όχι ταξίδια στα χαρτιά, ούτε στα όνειρα, ούτε στα βιβλία ή τις μουσικές. Ούτε καν για ταξίδια σε χώρες με ονόματα που δεν άκουσες ποτέ, θα σου πω.
Θα σου μιλήσω για ταξίδια μικρά, εκείνα της μιας ανάσας, να πάρεις το τρένο και να πας μέχρι τη Χαλκίδα ας πούμε.
Με το καραβάκι στην Αίγινα ή στο Αγκίστρι. Να πας μέχρι το Κιάτο, την Κόρινθο, τη Λίμνη Βουλιαγμένης στο Λουτράκι. Να πας στο Πόρο, στο Γαλατά. Τόσο μικρά. Μα η χαρά που θα πάρεις μεγάλη. Το θέμα δεν είναι να γράψεις “χιλιόμετρα”, να γεμίσεις διαβατήρια. Το θέμα είναι να βάλεις πάλι σε κίνηση την επιθυμία. Την επιθυμία να δεις, να ακούσεις, να μυρίσεις, να γευτείς. Την επιθυμία για να ζεις. Να ζήσεις.
* Η μέρα μπήκε ακούγοντας:
