* Δεν έχω ανάγκη από διακοπές. Στο είπα αλλά έμοιαζες να μην ”νιώθεις” να «μην καταλαβαίνεις» ακριβώς.
Ποτέ δεν είχα. Θυμάμαι παιδί στεναχωριόμουν όταν έπρεπε κάτι να διακόψω…
Έτσι γενικά και αόριστα.
Δεν έχω λοιπόν ανάγκη από διακοπές ούτε και τώρα έχω όμως ανάγκη να μην ζήσω άλλο όπως έζησα. Θέλω να είμαι ολόκληρος χωρίς περιορισμούς. Χωρίς δόσεις. Ότι χρώσταγα το ξόφλησα ακόμα και τους τόκους.
Θέλω πλέον ζωή δια βίου. Υπερημερίας.
Σκέφτομαι πόσο γενναία θα πρέπει να αποδειχτούν τα παιδιά που έρχονται. Γενναία από τα γεννοφάσκια τους. Κουραστικό μου φαντάζει και άδικο.
Εγώ πρόλαβα και έτρεξα, έπαιξα έκανα τις μαλακίες μου. Τα τωρινά παιδιά και εκείνα που θα έρθουν πού θα τρέξουν πού θα παίξει η κόρη που ονειρεύομαι;;;
Εμείς, μετά το κλοτσοσκούφι στο Ειρηνοδικείο στον πλάτανο, πηγαίναμε τρεχάτοι να πιούμε νερό στην βρύση του Λόρυ και εκεί λαχανιασμένοι μα αδίψαστοι καθόμασταν στην σειρά και με το μαρς κατουρούσαμε να δούμε ποιος κατουράει πιο μακριά. Γυρνώντας μας περιλάμβανε ο Κατσιφόλης να αμολήσουμε το αερόστατο που με αλευρόκολλα είχαμε μοντάρει την προηγούμενη στο ξέφωτο κάτω από του Κούκλινου.
Ο γιος μου έμαθε ποδήλατο στην ταράτσα. Ο δικός σου;;;
Γι αυτό σου λέω δεν θέλω διακοπές, τι να διακόψω;
Άσε που δεν προλαβαίνω πια. Δεν υπάρχει χρόνος περισσευούμενος, κρύψανε όλα τα εκκρεμές και το ρολόι να κοιτάς πηγαίνοντας Ανατολή Δύση στην καλύτερη να ξεκλέψεις κάνα μισάωρο. Τίποτα παραπάνω.
Μου αρέσει να ταξιδεύω με όποιον τρόπο, διά ζώσης, με τις μουσικές, με τις εικόνες, με τα παραμύθια. Θέλω να είμαι σε κλοιό από γεωγραφίες, μύθους και ιστορίες. Να είμαι το μάτι της νύχτας και το αυτί της μέρας. Έχω ταχθεί κατά συνείδηση να υπερασπίζομαι τον Προμηθέα και ας είναι αυτός ο ίδιος φονταμενταλιστής και ξεροκέφαλος.
Να πηγαίνω μου αρέσει, δεν θέλω να έρχομαι…
Υ.Γ. Και μαλακίες θα συνεχίσω να κάνω…
Θέλω πλέον ζωή δια βίου 13/4
