Χιονισμένη Ελπίδα 2022…
Διαβάζω: “Ο Ιανουάριος, έδειξε τα δόντια του”, “χιονόπτωση που συνοδεύεται από ισχυρούς ανέμους”, “πυκνή χιονόπτωση”, “επικίνδυνος χιονιάς για τον άνθρωπο, τα ζώα, τα φυτά, για το δίκτυο ενέργειας και το οδικό”, κάπως έτσι περιγράφεται η “επέλαση της Ελπίδας”.
Σκέφτομαι, τον πίνακα του Gustav Klimt “η ελπίδα”, το γλυπτό “ελπίδα” του Giovani Scanzi, το βιβλίο “ζητείται ελπίς” του Αντώνη Σαμαράκη.
Σκέφτομαι όλο τον κόσμο που δουλεύει μες στο χιόνι και τα ασυνόδευτα παιδιά, παγωμένο σώμα, παγωμένη ψυχή. Σκέφτομαι ότι η Ειρήνη έφυγε από το κουτί της Πανδώρας και έμεινε η Ελπίδα. Η Ελπίδα για το προσφερόμενο φάρμακο σε καιρό πανδημίας. Έτσι έγινε, γιατί οι θεοί ζήλεψαν την ομορφιά και δώρισαν το μυστηριώδες κουτί που η περιέργεια, απελευθέρωσε τα δεινά. Πρόλαβε να κλειστεί μέσα, η Ελπίδα. Ένα και μοναδικό αντίδοτο στη δυστυχία του ανθρώπου.
Οι άνθρωποι βρίσκουν και κάτω από το χιόνι, υψηλά επίπεδα Ελπίδας. Βρίσκουν κίνητρα να συνεχίζουν στα δύσκολα, επινοούν τρόπους να πετυχαίνουν στόχους, προσεγγίζοντας το στόχο με ευελιξία, αντικαθιστώντας τους απραγματοποίητους στόχους με άλλους, σπάζοντας τα βαριά κι ασήκωτα σε μικρότερα μέρη.
Αυτή την Ελπίδα σκέφτομαι που είναι μια λαίλαπα αναγέννησης μέσα από κάθε δυσκολία. Την Ελπίδα που με τις λευκές νιφάδες απλωμένες σαν πούδρα καλύπτει και ανακαλύπτει ένα καινούριο τοπίο ομορφιάς. Ελπίδα που αναδεικνύει το λευκό, στις γλάστρες, ο χιονισμένος δρόμος σ’ ένα πίνακα ζωγραφικής. Ελπίζω να εκπληρωθεί και η Ελπίδα που είχε κάποιο καλοκαίρι ένα κοριτσάκι στη Ρόδο, να δει χιόνι!
Χιονισμένη Ελπίδα 2022
