Άσε την οθόνη και πιάσε το χιόνι!
Χαρούμενες παιδικές φωνές, αγκαλιά με ένα κομμάτι πάγο το καθένα!Χιονοπόλεμος στο ατελείωτο χιόνι. Καθάριζαν τα αυτοκίνητα της γειτονιάς από την πούδρα χιονιού και με ευχαρίστηση στόχευαν με τις χιονόμπαλες. Ακόμα έξω είναι παίζουν, γελάνε κι αγκαλιάζονται σα διαστημάνθρωποι πάνω από τα χοντρά μπουφάν.
Μια αγκαλιά μες στο χιονιά
απ’ τα αθώα τα παιδιά
σημαίνει ελπίδα κι ανθρωπιά.
Έχουν φτιάξει χιονάνθρωπο και έχουν βγάλει και τα σκυλιά τους να παίξουν, να χαρούν κι αυτά.
Έχουμε διακοπή ρεύματος και η τηλεκπαίδευση θα καθυστερήσει ή δεν θα γίνει σήμερα… το παιχνίδι μάλλον θα συνεχιστεί από κάποια παιδιά, από άλλα θα διακοπεί για να περιμένουν μπροστά στις οθόνες. Άκουσα κάποιο αγοράκι περίπου 10 χρονών να λέει στα άλλα: Δεν είχα πιάσει ποτέ χιόνι και θυμήθηκα σε μια παραλία, ένα κοριτσάκι περίπου 10 χρονών από τη Ρόδο, που έλεγε ότι το όνειρό του ήταν να δει χιόνι.
“Άσε την οθόνη και πιάσε το χιόνι!” Το βιωματικό μάθημα είναι εμπεδωτικό. Το ρεύμα στη γειτονιά μας ήταν κομμένο από τις 12 το μεσημέρι μέχρι τις 8.30 το βράδυ.
Πολλά παιδιά και εκπαιδευτικοί κυρίως του δημοτικού σχολείου που το διαδικτυακό μάθημα είναι μεσημέρι, δε συνδέθηκαν.
Όλα παγωμένα Τα σχολεία κλειστά και χιονισμένα.
Τα παιδιά μες στο χιονιά
τα μικρά και τα μεγάλα,
με μπουφάν και με σκουφιά
Βγήκαν να χαρούν μια στάλα.
Είναι μέρες μες στα σπίτια.
Η ζωή τους μια οθόνη.
Τώρα βγήκαν τα σπουργίτια,
για να παίξουν με το χιόνι.
Λευκή πούδρα, παγωμένη
με γαλότσες την πατούν.
Όλη η πόλη χιονισμένη.
Χαίρονται και τραγουδούν.
Χιονοπόλεμο με τρέλες
κάνουν φίλοι μαζεμένοι
και χιονάνθρωπο με μπάλες
φτιάχνουν κι είναι ασπρισμένοι.
Ευτυχία μαζεμένη,
μες στην πόλη σκορπισμένη.
Η χαρά πάντα προσμένει
ευκαιρία για να βγαίνει.
