Το κρύο τσουχτερό και η Ελπίς να καραδοκεί από παντού…
Από απέναντι στην Εύβοια, από πίσω στα βουνά της Αττικής. Το σύννεφο που δεν έφερνε βροχή, αλλά χιονιά, ήταν αναποφάσιστο για την ώρα που θα άδειαζε τα σπλάχνα του.
Μια έκρυβε τον μαραζωμένο ήλιο και μια τον άφηνε να ζεστάνει λίγο με το φως του τα πουλιά της Λιμνοθάλασσας Ωρωπού.
Τα όμορφα φλαμίνγκο, οι ερωδιοί, οι κορμοράνοι και άλλα γνώριμα και πιο σπάνια είδη που βρίσκουν καταφύγιο στη Λιμνοθάλασσα στέκονταν για ώρα κοντά το ένα στο άλλο, σε μια προσπάθεια να βρουν λίγο ζεστασιά. Ή έστω έτσι μας φάνηκε.
Δεν μας έκαναν την χάρη να πετάξουν. Τα απολαύσαμε για ώρα απο μακριά και φύγαμε για να ακολουθήσουμε και εμείς τη διαδρομή της καταιγίδας, που άγνωστο γιατί, ονομάστηκε Ελπίς…